نرگس آبیار؛ نویسنده ای که در طول 8 سال گذشته از عرصه نویسندگی کتاب به فیلمنامه نویسی و پس از آن به عرصه کارگردانی روی آورده است. «اشیا از آنچه در آینه می بینید به شما نزدیکترند» اولین فیلم بلند او به حساب می آید و با «شیا143» در جشنواره سی و دوم فیلم فجر خوش درخشید.
کارگردانی که ریسک کرد و در دومین کار بلندش به سراغ سوژه ای به ظاهر کلیشه ای رفت اما ثابت نمود که حتی ساده ترین سوژه ها نیز با هنر کارگردانی می تواند رای اعتماد مردم را به خود اختصاص دهد. برای بررسی وضعیت سینمای انقلاب و دفاع مقدس به این کارگردان موفق و جوان سینما به گفت و گو نشستیم:
سراج24: سرکار خانم آبیار وضعیت سینمای انقلاب را چطور ارزیابی می کنید؟
متاسفانه کار زیادی در این زمینه نشده و نیاز است که اتفاقات خوبی در این حوزه به وقوع بپیوندد. نه تنها در عرصه سینما بلکه ما حتی در عرصه داستان هم نمی توانیم به یک رمان قوی به عنوان شاهکار انقلاب اشاره کنیم. متاسفانه درعرصه سینما هم شاهد همین وضعیت هستیم.
سراج24: به نظر شما مشکل کار در سینمای انقلاب کجاست که پس از سی سال نتوانسته به موفقیت چشمگیری دست یابد؟
چون بلافاصله بعد از انقلاب جنگ شروع شد، همه نگاه ها به آن معطوف شد و جنگ هم 8 سال به طول انجامید و فکر می کنم همه انرژی که لازم بوده صرف سینمای انقلاب شود، در راه دفاع مقدس هزینه شد.
سراج24: خب اگر سینمای دفاع مقدس را بخشی از سینمای انقلاب بدانیم، حال و روز سینمای دفاع مقدس چطور است؟
در این حوزه وضعیت خیلی بهتر است اما حجم آثار کلیشه ای زیاد است و متاسفانه بعضا نگاه سطحی به جنگ داریم. در حقیقت در طول این سالها شاهد یک سیاست گذاری غلط بوده ایم و سینمای دفاع مقدس اسیر آثار سطحی شده و آثار خوب در این حوزه کم هستند. البته هنوز هم دیر نشده و خیلی پتانسیل وجود دارد و سینمای دفاع مقدس هم هنوز خیلی جای کار دارد که انشالله فیلمسازان ما بتوانند در این حوزه کار کنند.
سراج24: برای بهتر شدن وضعیت سینمای دفاع مقدس چه پیشنهادات عملی دارید؟
من فکر کنم که خیلی پول درمان حل مشکلات فعلی نیست. چون بعضا شاهد بوده ایم که بودجه های هنگفتی خرج شده اما کار، کار خوبی نبوده و برعکس کارهای بسیار خبوی را دیده ایم که با هزینه های به مراتب کمتر ساخته شده اند. من فکر می کنم فیلمسازان در انتخاب هایشان باید دقت و وسواس به خرج دهند و از همه مهمتر اینکه فیلمسازان ما یاد بگیرند که نخواهند حرفی را به مخاطب تحمیل کنند و اجازه بدهند که خود فیلم حرفش را بزند و ما دخالت نویسنده و فیلمساز را در فیلم نبینیم. این از همه مهمتر است تا یک اثر شاخص و خوب تولید شود. در حقیقت ما باید واقعیت جنگ را بدون شعار و بدون بار کلامی تحمیلی به مخاطب نشان دهیم و اجازه دهیم مخاطب خودش قضاوت کند. خوشبختانه سینمای دفاع مقدس آنقدر حرف برای گفتن دارد که اصلا نیازی به حرف های شعاری نیست.
سراج24: برخی از کارشناسان معتقدند که سینمای انقلاب به یک جبهه فرهنگی برای هدایت نیاز دارد. نظر شما در این مورد چیست؟
بله حتما جبهه سازی نیاز است اما با لحاظ این نکته که این جبهه باید باعث وفاق ملی نشود، نه اینکه در عرص سینما نفاق ایجاد کند. من فکر می کنم در تمام عرصه های فرهنگی اگر یک اثر خوبی ساخته شود باید مورد حمایت قرار گیرد تا حتی در عرصه های جهانی دیده شود اما همه اینها باید در جهت وفاق بین فیلمسازان و نیروهای فرهنگی باشد و در واقع باید یک آشتی ایجاد بکند و خدای نکرده این نشود که ما بخواهیم با یک فیلم سایر فیلم ها را سرکوب کنیم و حتی یک فیلمساز را در برابر همکارانش قرار دهیم. این کار به نظرم اشتباه است.
توجه داشته باشید که اساس سینمای دفاع مقدس و انقلاب می تواند موجب وفاق شود. زمانی که تعریف درستی از انقلاب و دفاع مقدس صورت پذیرد مخاطب آن را باور و قبول می کند اما زمانی که فیلمساز تلاش می کند که یک حرفی را به مخاطب تحمیل کند، پس زده می شود. مخاطب پند، توصیه، شعار و حرف اضافی در فیلم را نمی پسندد و به نظرم اگر واقعیت ها نشان داده شود مخاطب با اثر ارتباط خوبی می گیرد.
سراج24:با تشکر ا روقتی که در اختیار ما قرار دادید.
